İş Hukuku

Genel olarak bu hukuk dalı; işçi ile işveren arasındaki ilişkiyi, işçinin çalıştığı iş yerinin denetlenmesi gibi birçok hükmü kapsamaktadır. İş kanunları, karşılıklı irade beyanı ile kurulan bu iş ilişkisinde, tarafların uyması gereken kuralların sistemleştirilmiş halini oluşturmaktadır. Aynı zamanda da iş kanunlarının ortaya çıkmasındaki temel fikir, işveren karşısında işçinin haklarını korumaktır. İş hukuku bakımından bizlerin tabi olduğu kanunlar ise 4857 Sayılı İş Kanunu ve 6356 sayılı kanun ’dur. 4857 Sayılı kanun iş hukukunu genel hatları ile kapsayıcı niteliktedir. Ancak 6356 sayılı kanun, sendikalar ve toplu iş sözleşmesi düzenlemektedir. Çalışma hayatında bağımlı ve bağımsız çalışan kavramı bulunmaktadır. Bağımlı çalışanlar; İşçiler ve memurlardır. İşçi ile işveren arasındaki ilişkiyi iş kanunu düzenlemektedir. Ancak memurlar 657 Sayılı Devlet Memurları Kanununa tabidir. Bu çerçevesinde meydana gelecek uyuşmazlıkların çözümü ise asliye hukuk mahkemeleri veya asliye hukuk mahkemeleri statüsündeki iş mahkemelerinde görülmektedir. Bağımsız çalışanlar ise, iş kanunlarının yetki kapsamı dışında kalan işlerdir. Örnek verecek olursak; Çıraklar, sporcular, deniz ve hava taşıma işleri, ev hizmetleri vd. İş hukuku, bireysel ve toplu olarak kendi içerisinde ayrılmaktadır. Bireysel iş hukuku, işçi ve işverenin hizmet sözleşmesini karşılıklı iradeleri çerçevesinde imzalaması ile başlayan iş hukukudur. Örnek vermek gerekirse, ücret, çalışma koşulları, yıllık izin hakkı ve süreleri gibi konuları düzenler. Ancak toplu iş hukuku, işçiler ve işveren tarafından işçi topluluğuna uygulanacak şekilde düzenlenen iş hukukudur. İşçilerin haklarının yanında tüm sendikaları kapsamaktadır. Ve ek olarak; sendika kurmak, sendikaya üyelik, sendikanın feshi gibi işlemleri de içerisine almaktadır.